Η Άλωση του Ηρωδείου
Την Πίνα Μπάους δεν την ήξερα. Ωστόσο ήτανε καλοκαίρι του μακρινού 2001 και στο τηλέφωνο η Θεώνη, όλο χαρά να μου ανακοινώνει πως έφτασε η ώρα της άλωσης του Ηρωδείου: η εταιρεία της, που είχε ως αντικείμενο τα έργα πρασίνου, ανέλαβε την στρώση της ορχήστρας του αρχαίου θεάτρου με γκαζόν. “Άντε και στον Παρθενώνα” της ευχήθηκα, βέβαιος πως το ανεξάντλητο, πηγαίο ταλέντο των Ελλήνων στην παντός είδους κομπίνα, ανακάλυπτε νέους και πολλά υποσχόμενους δρόμους για την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος. “Όχι βρε ανόητε” μου είπε. “Πρόκειται για μια χορευτική παράσταση της Πίνας Μπάους”. Πίνα Μπάους, τραγωδός δεν είναι, τραγουδίστρια μάλλον δεν είναι, σοκολάτα οπωσδήποτε δεν είναι, γνωστή μάρκα ανδρικών και γυναικείων εσωρούχων αποκλείεται να είναι, τι σόι χορηγός είναι τέλος πάντων αυτή η Πίνα Μπάους, ρώτησα. “Χορογράφος” μου απάντησε. “Απ’ τις πιο σημαντικές στον μοντέρνο χορό. Εννοείται πως έχω στην διάθεσή μου και εισιτήρια για την παράσταση. Θέλεις να πάμε;”
Όχι δεν ήθελα. Την ημερομηνία της παράστασης είχα σοβαρότερα πράγματα να κάνω: να στοχασθώ γύρω από τις πρόσφατες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στον πλανήτη, να πιω καφέ στην πλατεία Εξαρχείων θαυμάζοντας για πολλοστή φορά την Μπλε Πολυκατοικία που σχεδίασε ο Κυριάκος Παναγιωτάκος καθώς και να φέρω το τάβλι στο κεφάλι του απεριόριστα κωλόφαρδου εκείνη την περίοδο φίλου μου και συμπαίκτη μου Διονύση.
Έκτοτε κύλησαν πολλές παρτίδες τάβλι στο αυλάκι του χρόνου. Και ένα υπέροχα παγερό χειμωνιάτικο βράδυ του ΄11 ή του ΄12 έτυχε να δώ σε έναν κεντρικό κινηματογράφο των Αθηνών το φίλμ του Βιμ Βέντερς για την Πίνα Μπάους. Και ενώ πήγα για να καταθέσω ακόμα μια φορά τον θαυμασμό μου στην κινηματογράφο του πολύ σημαντικού Γερμανού δημιουργού έμεινα άφωνος από το θέαμα. Θέαμα; Όχι. Εδώ μιλάμε για την αποτύπωση και καταγραφή στην φιλμική εικόνα ενός πυλώνα του Δυτικοευρωπαϊκού Πολιτισμού. Πίνα Μπάους. Όχι, διορθώνω: του Οικουμενικού Πολιτισμού.
Το πλήρες όνομά της είναι Philippina Bausch. Γεννήθηκε στο Solingen της Γερμανίας στις 27 Ιουλίου του 1940 – καταπληκτική εποχή για στρατιώτες – από γονείς εστιάτορες, και απ’ ότι φαίνεται η χορευτική τέχνη του σερβίρειν ήταν αυτή που καθόρισε της μετέπειτα επιλογές της.
Από την ατμόσφαιρα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Πίνα Μπάους οπωσδήποτε κληρονόμησε τον πανικό και τον τρόμο που κάποιες φορές πέρασε στις κατοπινές χορογραφίες της σαν ξόρκι ή σαν δήλωση της καθολικής εξαγρίωσης του ανθρώπου εν καιρώ πολέμου αλλά και ειρήνης.
Έχοντας πίσω της την εμπειρία της συμμετοχής της σε παιδικό μπαλέτο, στα δεκατέσσερα χρόνια της ξεκίνησε να σπουδάζει χορό με δάσκαλο τον φημισμένο εξπρεσιονιστή χορογράφο Kurt Jooss.
Αποφοίτησε το 1959 μετ΄ επαίνων και το 1960 η Πίνα Μπάους έλαβε υποτροφία για να συνεχίσει τις σπουδές της στον χορό στην Νέα Υόρκη στο “The Juilliard School”. Αφού χόρεψε πρώτα με την “Paul Sanasardo and Donya Feuer Dance Company”, θα γίνει αργότερα μέλος του μπαλέτου της “Metropolitan Opera”.
Το 1962, η Πίνα Μπάους επιστρέφει στη Γερμανία και ως σολίστ πλέον
στο νεοσυσταθέν Folkwang Ballett, συνεργάζεται και πάλι με τον Kurt Jooss, καθώς και με τους Hans Zülig και Jean Cébron.
Η πρώτη εργασία της ως χορογράφος με τον τίτλο “Fragmente” παρουσιάστηκε το 1968.
Το 1972 ανέλαβε την διεύθυνση του “Wuppertal Opera Ballet”, το οποίο αργότερα θα ονομασθεί “Wuppertaler Tanztheater” για να λάβει την τελική ονομασία του “Tanztheater Wuppertal Pina Bausch”.
Με έδρα το Opernhaus Wuppertal το χοροθέατρο της Πίνας Μπάους θα δώσει παραστάσεις σε όλον τον κόσμο, ανοίγοντας νέους δρόμους για την τέχνη στην οποία αφιέρωσε σχεδόν ολόκληρη την ζωή της η μεγάλη δημιουργός.
Στις 30 Ιουνίου 2009, η Πίνα Μπάους εγκαταλείπει τον χορό, τον γυιό της Rolf-Salomon και τον κόσμο, στο Wuppertal της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, στη Γερμανία, σε ηλικία 68 ετών.
Ο Λιούτζ Φέρστερ – σημαντικός χορευτής, δάσκαλος και στενός συνεργάτης της Πίνα Μπάους μέχρι το τέλος – παραδίδει απλά μαθήματα χορευτικής μαγείας.
Κοινοποίηση
Η χρήση του υλικού, όπου δεν αναφέρονται δικαιώματα τρίτων, είναι απολύτως ελεύθερη. Η διάδοση του, ενδεχομένως, χρήσιμη.
Σ υμβουλές αλλά και προτροπές, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις είναι, σε γενικές γραμμές, ευπρόσδεκτες. Το εάν θα γίνουν και αποδεκτές είναι, σε γενικές γραμμές, μιά άλλη ιστορία.
Η επιθυμία του περιηγητή του ιστοτόπου για ενίσχυση των άμισθων συντελεστών του είναι αναφαίρετο δικαίωμα του. Παρέχοντάς του το κουμπί της δωρεάς, τον βοηθούμε να το ασκήσει.