Menu
Το Κοράλι ή Ρουσέλια (Russelia equisetiformis) ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των καλλωπιστικών φυτών των οποίων η μόδα έρχεται και παρέρχεται, ωστόσο πάντοτε διεκδικούν και αξίζουν μια θέση στους κήπους των τροπικών και υποτροπικών περιοχών του πλανήτη διότι:
Κι αν όλα αυτά τα γνωρίσματα του Κοραλιού δεν στέκουν ικανά για να πείσουν όλους τους φιλανθείς για την αξία του, τότε σύσσωμη η συντακτική ομάδα της «Καλλιέργειας» έχει την βεβαιότητα πως το ακόλουθο επιχείρημα θα σταθεί ικανό να πείσει τουλάχιστον μια σεβαστή μερίδα εξ αυτών, δηλαδή τους καραφλούς ή ολιγοτρίχιδες, αναφέροντας πως:
Η Ρουσέλια, η οποία είναι και αξιόλογο φαρμακευτικό φυτό, υπόσχεται δια των μεθανολικών εκχυλισμάτων όλων των υπέργειων μερών της, την επανεμφάνιση ή/και πύκνωση του καθημαγμένου τριχωτού της κεφαλής των.
… Συνεπώς, τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;
Τα Κοράλια εκτός από τα πανέμορφα κόκκινα άνθη τους έχουν και εκπληκτική φόρμα, δίνοντας την ευκαιρεία αξιοποίησής τους και σε παραδοσιακού αλλά και σε σύγχρονου ύφους φυτεύσεις.
Κοράλι ή Ρουσέλια (Russelia equisetiformis) – Περιγραφή & Χρήση
Οικογένεια: Plantaginaceae
Γένος: Russelia
Βοτανική Ονομασία: Russelia equisetiformis Schlecht. & Cham. [syn. Russelia juncea (Zucc.)]
Κοινή Ονομασία: Κοράλι, Κοράλλι, Ρουσέλια, Ρουσσελία
Διατήρηση Φυλλώματος
Αειθαλές
Μορφή
Θάμνος Αψιδωτού Σχήματος
Υφή Φυλλώματος
Λεπτή
Ρυθμός Ανάπτυξης
Μέσος προς Γρήγορο
Περίοδος Άνθησης
Άνοιξη έως Φθινόπωρο
Περίοδος Καρποφορίας
Σχεδόν Όλο το Έτος
Ύψος
1-1,5 m
Διάμετρος
2,5-3 m
Σχήμα Φύλλων
Διμορφικά
Χρώμα Φυλλώματος
Πράσινο
Χρώμα Φύλλων Φθινόπωρου
Πράσινο
Σχήμα Λουλουδιών
Σωληνοειδές
Χρώμα Λουλουδιών
Κόκκινο Φωτεινό
Καρπός
Σκούρα Καφέ Κάψα
Έδαφος: Άριστης αποστράγγισης, πηλώδες, αργιλώδες
Εδαφικό pH: 6,1-7,8
Πότισμα: Μέτριο
Έκθεση: Ήλιος, Ημισκιά
Αντοχή στις Χαμηλές Θερμοκρασίες: −3,9 °C (USDA Hardiness Zone 9b)
Μόνο, σε ομάδες, σε κήπους, πάρκα, παρτέρια, γλάστρες
Κοράλι ή Ρουσέλια (Russelia equisetiformis) – Περιγραφή & Χρήση
Το όνομα του γένους Russelia είναι η εκλατινισμένη προσαρμογή του επωνύμου Russell, το οποίο δόθηκε από τον Nikolaus Joseph von Jacquin για να τιμήσει τον Alexander Russell – οπότε εμάς δεν μας πέφτει λόγος.
Αν όμως επιτρέπεται να πούμε κάτι, είναι πως ο Ολλανδικής καταγωγής Nikolaus Joseph von Jacquin (1727 – 1817) υπήρξε ένας σημαντικός γιατρός, χημικός και βοτανολόγος, ενώ ο Σκωτσέζικης καταγωγής Alexander Russell (1715 – 1768) υπήρξε επίσης ένας σημαντικός επιστήμονας – γιατρός και φυσιοδίφης.
Κι αν επιτρέπεται να πούμε κάτι ακόμα, θα λέγαμε πως ο Russell είχε γίνει ευρύτερα γνωστός στην εποχή του με την συγγραφή του έργου The Natural History of Aleppo (1756), στο οποίο περιέχεται μεταξύ άλλων και η πρώτη περιγραφή του Συριακού χάμστερ, του ευρύτερα γνωστού ως ο Χρυσόμαλλος ο κρικητός ή Mesocricetus auratus.
Το όνομα του είδους equisetiformis είναι σύνθετη Νέο-Λατινική λέξη-σιδηρόδρομος αποτελούμενη από τις equisetum και formis. Η equisetum πάλι είναι σύνθετη Νέο-Λατινική λέξη-μικρότερος σιδηρόδρομος, της οποίας το πρώτο συνθετικό είναι η Λατινική equus, που σημαίνει άλογο, και το δεύτερο συνθετικό η λέξη saeta, που σημαίνει τρίχα.
Η πρώτη εξ αυτών, η equus, προέρχεται από την Πρώτο-Ιταλική *ekwos, που με την σειρά της προέρχεται από την Πρώτο-Ινδοευρωπαϊκή *h₁éḱwos, της οποίας η σημασία είναι – ναι, σωστά μάντεψες ὦ αναγνώστη! – άλογο.
Η δεύτερη λέξη saeta ετυμολογείται από την Πρώτο-Ιταλική *saitā, που έλκει την καταγωγή της από τις Πρώτο-Ινδοευρωπαϊκές *séh₂ito- < *sh₂éyto- < *sh₂ey- < *seh₂i-, όπου η τελευταία σημαίνει δένω και δεσμεύω.
Με βάση τα παραπάνω, ευκόλως συμπεραίνεται πως equisetum δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από τρίχα αλόγου, αλλά μιας και το φυτό έχει προφανώς περισσότερες από μία «τρίχες», τότε θα μπορούσαμε -κάνοντας χρήση και της καλπάζουσας φαντασίας μας-, να το αποδώσουμε ως ουρά αλόγου ή/και αλογοουρά.
Από την άλλη, το σεμνού μήκους ουδέτερο επίθημα formis προέρχεται από την λέξη fōrma, η οποία είναι βέβαιο πως προέρχεται από την Αρχαία Ελληνική λέξη μορφή (morphḗ), με την τελευταία να σημαίνει ακόμα σχήμα και εμφάνιση – όντας αγνώστου περαιτέρω ετυμολόγησης, έχοντας προέλευση μάλλον Προ-Ελληνική.
Συγκεφαλαιώνοντας και επιχειρώντας μια κριτική αποτίμηση ολόκληρης της διωνυμικής ονομασίας του φυτού Russelia equisetiformis θα λέγαμε πως βοτανικά είναι αρκούντως επιτυχημένη, πλην όμως τιμητικά πάσχει. Και πάσχει διότι:
Ως εκ τούτου, το ζήτημα της απόδοσης τιμών στον Alexander Russell παραμένει δι’ ημάς εκρεμμές, ως το περίφημο Εκκρεμές του Φουκώ.
Κοράλι ή Ρουσέλια (Russelia equisetiformis) – Περιγραφή & Χρήση
Το καταγωγικό λίκνο του φυτού εντοπίζεται σε μια μικρή γεωγραφικά ζώνη των τροπικών περιοχών του Μεξικού (πχ. πολιτεία Καμπέτσε). Οι αναφορές για καταγωγή της Ρουσσέλιας και από την Γουατεμάλα, μάλλον δεν έχουν βάση, καθώς φαίνεται πως εκεί το φυτό δεν είναι ιθαγενές αλλά εμφανίσθηκε εξαπλωνόμενο με φυσική διασπορά.
Οι φυσικές οικοθέσεις της Ρουσέλιας περιλαμβάνουν κυρίως ξέφωτα και όρια δασών με αείφυλλα, όπως και παρόχθιες θέσεις στις πλαγιές ή κατά μήκος ρεμάτων και χειμάρρων, ενώ φέρεται αδιάφορη ως προς την σύνθεση και τον τύπο του εδαφικού υποστρώματος.
Οι πληθυσμοί της απαντώνται από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι και τα 1400 m (κατ’ άλλους μέχρι και τα 1700 m), και αναπτύσσονται σε ένα ευρύ φάσμα τιμών ως προς τα ετήσια ύψη βροχής, αφού αυτά μπορούν να κυμαίνονται μεταξύ 430 mm -ή και λιγότερο- μέχρι και 2000 έως και 10000 mm.
Αν και απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί επικίνδυνο εισβολικό φυτό, εντούτοις έχει καταγραφεί ο χωροκατακτητικός χαρακτήρας του Κοραλιού σε ορισμένες περιοχές των τροπικών.
Συνήθως πρόκειται για φυτά που έχουν διαφύγει της καλλιέργειας και έχουν σχηματίσει αραιά ή πυκνά σύθαμνα κατά μήκος των δρόμων, αναχωμάτων και γενικότερα εντός διαταραγμένων εδαφικά ζωνών.
Οι χώρες και περιοχές στις οποίες το φυτό έχει χαρακτηριστεί επεμβατικό είναι:
Το προσδόκιμο ζωής του Κοραλιού φτάνει μέχρι και τα 25 χρόνια. Αλλά εάν ο/η φίλος/η του είδους λάβει υπόψιν του/της πως όταν οι βλαστοί αυτού του θαυμάσιου θάμνου έρθουν σε επαφή με το έδαφος τότε ριζοβολούν, δεν μένει παρά να υποκλιθεί μπροστά σε ένα ακόμα «αθάνατο» φυτό – έστω και στην κλωνοποιημένη του εκδοχή.
Κοράλι ή Ρουσέλια (Russelia equisetiformis) – Περιγραφή & Χρήση
Η Russelia equisetiformis είναι ένας πολυετής, αειθαλής ή ημιαειθαλής ημιξυλώδης θάμνος, σχετικά μικρού μεγέθους με μέτριο προς γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης.
Μεγαλώνει περισσότερο προς τα πλάγια, έχοντας ύψος κυμαινόμενο μεταξύ 1 και 1,5 m και διάμετρο που συχνά ξεπερνά τα 2,5 και φτάνει έως και τα 3 m.
Το σχήμα του είναι αψιδωτό-κλαίον, η δε κόμη του έχει μέτρια πυκνότητα, ακανόνιστο περίγραμμα, και χαρακτηρίζεται ως λεπτής υφής.
Διακοσμητικό στοιχείο του φυτού είναι τόσο η ελεύθερη φόρμα του όσο και τα κόκκινου χρώματος άνθη του, τα οποία στο απόγειο της ανθοφορίας κυριολεκτικά το «κατακλύζουν».
Η περίοδος ανθοφορίας είναι αξιοσημείωτα μακρά, αφού στις υποτροπικές περιοχές μπορεί να ξεπεράσει και τις 150 ημέρες, ενώ στις τροπικές το φυτό ανθίζει όλον τον χρόνο.
Κοράλι ή Ρουσέλια (Russelia equisetiformis) – Περιγραφή & Χρήση
Η ρίζα του φυτού είναι πασσαλώδης, ξυλώδους υφής και ρυτιδωμένη, με πολλές πλάγιες μικρές ρίζες (παράρριζα). Έχει καφέ χρώμα, είναι άοσμη, και για τους τολμηρούς που θα θέλανε να την δοκιμάσουν επιφυλάσσει την ελαφρώς πικρή γεύση της. Το μήκος της φτάνει τα 17-20 cm και η διάμετρος της τα 1,3-1,5 cm.
Τα στελέχη και οι βλαστοί έχουν ραβδωτή εμφάνιση, πολυγωνική διατομή (2-12 γωνίες) και καλύπτονται από λεπτές τρίχες – εκτός από την κορυφή των γωνιών. Παρουσιάζουν εμφανείς προεξοχές στις γωνίες και αυλακώσεις μεταξύ αυτών.
Το κύριο στέλεχος έχει ξυλώδη βάση, αμέσως μετά γίνεται ποώδες, διακλαδώνεται μονοποδιακά, ενώ αναπτύσσεται αρχικά όρθιο και στην συνέχεια γίνεται κρεμάμενο, αποκτώντας αψιδωτό-κλαίον σχήμα.
Το μήκος του κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 80 και 150 cm, η διάμετρός του κυμαίνεται μεταξύ 0,6 και 0,8 cm, και τα μεσογονάτια διαστήματα έχουν μήκος περίπου 6 με 6,5 cm.
Οι βλαστοί είναι πιο λεπτοί, έχουν μήκος από 1,5 έως 3,5 cm, διάμετρο από 0,1 έως 0,5 cm, και εμφανίζουν μικρότερου μήκους μεσογονάτια διαστήματα.
Το ποώδες τμήμα των στελεχών και οι βλαστοί έχουν έντονο πράσινο χρώμα (αν και κάποιες φορές εκτιθέμενα σε δυνατό ήλιο είναι δυνατόν να προσλάβουν κοκκινωπή απόχρωση), και την θαυμαστή ιδιότητα να φωτοσυνθέτουν.
Τα φύλλα είναι διμορφικά, απλά, χνουδωτά, και φέρουν στην επιφάνεια του ελάσματος κυκλικού σχήματος αδενικά ρητινώδη στίγματα. Προσαξονικά έχουν πράσινο χρώμα, αποαξονικά ανοιχτό πράσινο, είναι αδρής υφής, ενώ το έλασμα απολήγει σε οξεία ή ελαφρώς αιχμηρή κορυφή, έχοντας βάση συμμετρική. Με κριτήρια κυρίως την θέση, την διάταξη και το σχήμα τους ομαδοποιούνται στα Κάτω και στα Άνω Φύλλα.
Κάτω Φύλλα: Τα κάτω φύλλα εκφύονται σε σπονδύλους, 3 έως 6 μαζί, έχουν ωοειδές ή ελλειψοειδές σχήμα, τα περιθώρια στο άνω τμήμα του ελάσματος είναι οδοντωτά, το δε μήκος των φύλλων κυμαίνεται από 8 έως 15 mm, ενώ το πλάτος από 6 έως 10 mm. Συνδέονται στους βλαστούς με μίσχο μήκους 3 έως 4 mm.
Άνω Φύλλα: Τα άνω φύλλα διατάσσονται στους βλαστούς αντίθετα ή σε σπονδύλους, έχουν λεία περιθώρια, το σχήμα τους είναι ωοειδές ή ελλειψοειδές -αν και τις περισσότερες φορές απαντώνται ως λεπτά λεπιοειδή ή βελονοειδή φυλλάρια-, το δε μήκος τους κυμαίνεται από 1 έως 8 mm και το πλάτος τους από 1 έως 4 mm. Οι μίσχοι είναι μικροί ή δεν υφίστανται, έχοντας μήκος έως 2 mm.
Τα άνθη της Ρουσέλιας είναι ερμαφρόδιτα, πενταμερή, ζυγόμορφα, υπόγυνα, εντομόφιλα και ορνιθόφιλα.
Η συμπέταλη και ελαφρώς δίχειλη στεφάνη, έχει έντονο κόκκινο χρώμα, σχήμα σωληνοειδούς χοάνης, μήκος κυμαινόμενο μεταξύ 1,5 και 3 cm, και διάμετρο κυμαινόμενη μεταξύ 2 και 5 mm.
Αποτελείται από 5 πέταλα, λεία εξωτερικά και χνουδωτά εσωτερικά, που απολήγουν σε δύο χείλη. Το άνω χείλος έχει 2 κοντούς και αμβλείς λοβούς, ενώ το κάτω 3 στρογγυλεμένους ή αμβλείς, των οποίων το μήκος φτάνει τα 2 με 3 mm.
Οι επιπετάλιοι στήμονες είναι 4, διδύναμοι, που εκτείνονται μέχρι την κορυφή της στεφάνης. Το νήμα κάθε στήμονα έχει απαλό κίτρινο χρώμα, και είναι σχετικά μακρύ, φτάνοντας σε μήκος τα 15 έως 20 mm και σε διάμετρο το 0,5 έως 1 mm. Οι ανθήρες είναι σφαιρικοί, αποκλίνοντες ή ελαφρώς κυρτοί, το χρώμα τους είναι πρασινωπό κίτρινο, και οι διαστάσεις τους 1 mm ως προς το μήκος και 0,5 mm ως προς το πλάτος. Υπάρχει ακόμα 1 άγονος μεταμορφωμένος στήμονας (στημονώδες).
Ο ύπερος είναι 1, με σύγκαρπο γυναικείο (γυναικώνας) αποτελούμενο από δύο καρπόφυλλα. Η δίχωρη ωοειδούς σχήματος ωοθήκη είναι επιφυής, με μήκος που φτάνει μέχρι και τα 2 mm, ενώ τα ωάρια είναι πολυάριθμα. Ο στύλος είναι λεπτός, κυρτώνει στην κορυφή, έχει μήκος περίπου 1,5 cm, και φέρει μικρό διαχωρισμένο στίγμα. Στην βάση της ωοθήκης υπάρχει νεκταριοφόρος δίσκος.
Ο κάλυκας αποτελείται από 5 σκούρου πράσινου χρώματος σέπαλα, μήκους 2 έως 3 mm και πλάτους 1 έως 1,5 mm, των οποίων η εξωτερική επιφάνεια είναι λεία ενώ η εσωτερική χνουδωτή, τα δε περιθώριά των αλληλοεπικαλύπτονται. Τα σέπαλα απολήγουν σε λοβούς όρθιους, πλατιά ωοειδείς-τριγωνικούς, οξείς ή απότομα κωνικούς.
Οι ταξιανθίες είναι μασχαλιαίες, τερματικές, μονοποδιακές ή συμποδιακές, βότρεως ή κυματοειδείς, όρθιες ή κυρτές, αποτελούμενες από 1 έως 3 άνθη. Εκφύονται 2 έως 4 ανά κόμβο, οι κεντρικοί μίσχοι είναι λείοι, το μήκος τους κυμαίνεται μεταξύ 3 και 4 cm, έχουν ποδίσκους επίσης λείους, κυλινδρικούς, πράσινου ή κοκκινωπού χρώματος, το μήκος των οποίων κυμαίνεται μεταξύ 0,5 και 1,5 cm, η δε διάμετρος μεταξύ 0,5 και 1 mm. Τα βρακτίδια είναι μικρά, φυλλώδη, γραμμοειδή, με λίγα αδενικά ρητινώδη στίγματα, και έχουν μήκος 1 έως 2 mm.
Η επικονίαση του Κοραλιού πραγματοποιείται με τα έντομα (εντομόφιλο είδος) αλλά και ορισμένα είδη πουλιών (ορνιθόφιλο είδος).
Ο καρπός είναι κάψα καφέ χρώματος και σχήματος σφαιρικού ή ωοειδούς, έχοντας διάμετρο κυμαινόμενη μεταξύ 3 και 6 mm.
Οι σπόροι είναι πολυάριθμοι και μικροί, μήκους 0,3 με 0,4 mm, έχουν ανοιχτό καφέ χρώμα και σχήμα ωοειδές.
Κοράλι ή Ρουσέλια (Russelia equisetiformis) – Περιγραφή & Χρήση
Η Ρουσσέλια μπορεί να αναπτυχθεί σε ένα αρκετά ευρύ κλιματικό φάσμα και σε ποικίλα εδαφικά περιβάλλοντα. Σε σχέση με τους κλιματικούς τύπους αναφέρονται οι κάτωθι:
(Κλιματική Ταξινόμηση Κέππεν-Γκάιγκερ)
Η ελάχιστη θερμοκρασία στην οποία μπορεί να εκτεθεί το φυτό χωρίς καμία ζημία είναι οι −3.9 °C, ενώ με λιγοστές και γενικά διαχειρίσιμες ζημιές είναι οι −6.7 °C.
Το ευνοϊκό θερμοκρασιακά εύρος για την απρόσκοπτη ανάπτυξή του -όπως άλλωστε και για τα περισσότερα φυτικά είδη με τροπική καταγωγή- κυμαίνεται μεταξύ 18 και 32 °C.
Με τις υψηλές θερμοκρασίες δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα, καθώς αντεπεξέρχεται τιμών >40 °C.
Το Κοράλι προσαρμόζεται σε πολλούς εδαφικούς τύπους, εκτός των άγονων ελαφρών αμμωδών. Έτσι μπορεί να φυτευτεί με επιτυχία ακόμα και στα βαριά αργιλώδη, υπό την προϋπόθεση πως παρουσιάζουν άριστη στράγγιση. Ωστόσο τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται σε μέσης σύστασης εδάφη, τα οποία περιέχουν υψηλό ποσοστό οργανικής ύλης.
Ως προς την εδαφική αντίδραση, το εδαφικό pH, το φυτό μπορεί να προσαρμοστεί σε ένα ευρύ φάσμα τιμών που κυμαίνεται μεταξύ 6,1 και 7,8 – από ελαφρώς όξινης δηλαδή αντίδρασης έως ελαφρώς αλκαλικής. Όμως το άριστος εύρος τιμών για την ανάπτυξή του κυμαίνεται μεταξύ 6 και 7.
Η Ρουσέλια μπορεί να φυτευθεί τόσο σε ηλιόλουστες όσο και σε ημισκιερές θέσεις. Στην δεύτερη περίπτωση ενδέχεται να παρουσιάσει σχετικά μειωμένη ανθοφορία, εκτός εάν βρίσκεται σε περιοχές όπου το καλοκαίρι οι θερμοκρασίες είναι ιδιαιτέρως υψηλές.
Ακόμα, έχοντας μεγάλη αντοχή στα αλατοσταγονίδια, μπορεί να τοποθετηθεί σε θέσεις παραθαλάσσιες, ενώ τα πλήρως εγκατεστημένα φυτά αντεπεξέρχονται αρκετά ικανοποιητικά περιόδους ξηρασίας, σε μέρη όπου το νερό σπανίζει.
Κοράλι ή Ρουσέλια (Russelia equisetiformis) – Περιγραφή & Χρήση
Η Ρουσέλια πρακτικά δεν αντιμετωπίζει προβλήματα από εχθρούς και ασθένειες. Οπότε περισσότερο για τυπικούς λόγους -έτσι, για να ‘χουμε να γράφουμε- αναφέρονται εδώ ορισμένα παράσιτα, όπως τα Ακάρεα, οι προνύμφες (κάμπιες) ορισμένων εντόμων (Mariana taprobanes) και κάποια φυτοφάγα ενήλικα (Mylabris pustulata), καθώς και οι Νηματώδεις Helicotylenchus spp.
Ωστόσο ο σημαντικότερος ίσως κίνδυνος για το φυτό προκύπτει από την κακή ή/και κάκιστη στράγγιση του φυτευτικού μέσου ή του εδάφους. Σε τέτοιες συνθήκες ευνοείται η ανάπτυξη διαφόρων εδαφογενών μυκήτων, με αποτέλεσμα το σάπισμα των ριζών.
Κοράλι ή Ρουσέλια (Russelia equisetiformis) – Περιγραφή & Χρήση
Η Ρουσέλια δεν είναι τοξική για τους ανθρώπους και τα κατοικίδια.
Ως κύρια εντομόφιλο φυτό, δεν προκαλεί αλλεργικές αντιδράσεις με την γύρη του.
Κοράλι ή Ρουσέλια (Russelia equisetiformis) – Περιγραφή & Χρήση
Μολονότι δεν ανήκει στα δημοφιλέστερα φυτά, ωστόσο και η Ρουσέλια έχει να επιδείξει αρκετές καλλωπιστικές ποικιλίες. Ορισμένες από τις πιο ενδιαφέρουσες παρουσιάζονται αμέσως πιο κάτω.
Russelia equisetiformis ‘Aurea’ (συν. Russelia equisetiformis ‘Lemon Falls’)
Ποικιλία με λευκού χρώματος άνθη – κατά τα λοιπά παρεμφερών απαιτήσεων με εκείνες του τυπικού είδους. Διαφέρει και στο μέγεθος, καθότι είναι μικρότερων διάστασεων, με ύψος 0,3-0,6 m και διάμετρο 0,6-0,9 m. Η ανθοφορία είναι λιγότερο πλούσια σε σχέση με άλλες ποικιλίες, αλλά το εξαίρετο λευκό του άνθους και η φόρμα του φυτού της χάρισε υπό το όνομα ‘Lemon Falls’ το βραβείο Royal Horticulture Award of Garden Merit του 2012.
Russelia equisetiformis ‘Ruby Falls’
Εντυπωσιακά άνθη στο κόκκινο του κινναβάρεως (βερμιγιόν) και πλούσια ανθοφορία διακρίνει αυτήν την ποικιλία. Είναι και τούτη μικρότερου μεγέθους από εκείνο του τυπικού είδους, φτάνοντας σε ύψος το 1 m και σε διάμετρο το 1,5 m.
Russelia equisetiformis ‘Yellow Gold’
Ποικιλία με ανοιχτού κίτρινου χρώματος άνθη, μήκους περίπου 2,5 cm, και άφθονη ανθοφορία. Έχει το ίδιο περίπου ύψος με εκείνο του τυπικού είδους, δηλαδή 1,5 m, αλλά μεγαλύτερη διάμετρο, η οποία μπορεί να φτάσει και τα 4 m.
Κοράλι ή Ρουσέλια (Russelia equisetiformis) – Περιγραφή & Χρήση
Η Ρουσσέλια διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο στις φυσικές οικοθέσεις της, αλλά και οπουδήποτε αλλού έχει φυτευτεί, καθώς αποτελεί μια πηγή τροφής για τα κολίβρια, τις πεταλούδες, καθώς και τις μέλισσες.
Ακόμα χρησιμοποιείται για την σταθεροποίηση των εδαφών και τον έλεγχο της διάβρωσης.
Η Russelia equisetiformis καλλιεργείται σε αρκετές περιοχές του κόσμου ως φαρμακευτικό φυτό.
Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται φυσικά το Μεξικό, και διάφορες χώρες της Κεντρικής Αμερικής αλλά και της Αφρικής.
Ολόκληρα τα βλαστικά τμήματα του φυτού χρησιμοποιούνται εθνοβοτανικά, τόσο νωπά όσο και αποξηραμένα, σε διάφορες μορφές, όπως ως αφεψήματα, εγχύματα, ή καταπλάσματα.
Μεξικό: Στην πατρίδα του φυτού αξιοποιείται στην παραδοσιακή/λαϊκή ιατρική για την αντιμετώπιση των νεφρικών παθήσεων, του διαβήτη, του καρκίνου, και της φυματίωσης, ενώ δίδεται και για την καταπολέμηση διαφόρων φλεγμονωδών ασθενειών.
Κολομβία: Για την θεραπεία της πέτρας στα νεφρά, χορηγείται αφέψημα από ολόκληρο το νωπό φυτό.
Νιγηρία: Η φυλή των Γιορούμπα αξιοποιεί το φυτό κοσμητικά, για την επαγωγή της τριχοφυΐας. Ακόμα το χρησιμοποιούν, όπως και σε άλλες περιοχές, για την θεραπεία της ελονοσίας, του καρκίνου, της λευχαιμίας, του διαβήτη, ενώ χορηγείται ενάντια στον πόνο και σε διάφορες φλεγμονωδεις παθήσεις.
Κίνα: Το φυτό αξιοποιείται για την αποκατάσταση της καλής κυκλοφορίας του αίματος.
Και για το Κοράλλι, οι σύγχρονες -αν και σχετικά λιγοστές- έρευνες έχουν δικαιώσει από πολλές απόψεις την παραδοσιακή / λαϊκή θεραπευτική χρήση του φυτού.
Μεταξύ άλλων έχει αποδειχθεί πως η Russelia equisetiformis διαθέτει δράση:
Οι δραστικές ουσίες και οι ομάδες δραστικών που περιέχονται στο φυτό, σε γενικές γραμμές περιλαμβάνουν: φλαβονοειδή, πολυφαινόλες και παράγωγα φαινολών, σαπωνίνες, τανίνες, στεροειδή, αλκαλοειδή, τερπενοειδή, τριτερπένια τύπου λουπανίου (συμπεριλαμβανομένης της λουπεόλης), φαινυλαιθανοειδείς γλυκοσίτες, ιριδοειδή και ιριδοειδή γλυκοσίδια, γλυκοζίτες φαινυλοπροπανίου, φαινυλοαιθανοειδή, γλυκοζίτες λιγνάνης και γλυκοζίτες φλαβονοειδών.
Τα πολλά θετικά φυσιολογικά χαρακτηριστικά του Κοραλιού, (όπως η ανθεκτικότητά του στον παγετό, στις υψηλές θερμοκρασίες, στην ξηρασία και στην ατμοσφαιρική ρύπανση), μαζί με τα αναμφισβήτητα καλλωπιστικά, έδωσαν την δυνατότητα της διευρυμένης αξιοποίησης του τόσο από την κηποτεχνία όπως και από την αρχιτεκτονική του τοπίου.
Έτσι, θα μπορούσε να ειπωθεί πως η Russelia equisetiformis χρησιμοποιείται:
Τις παραπομπές του άρθρου με τον τροπικής θαλασσινής αύρας τίτλο Κοράλι ή Ρουσέλια (Russelia equisetiformis) – Περιγραφή & Χρήση παρουσιάζει το Μεξικάνικο μουσικό σύνολο Marimba Orquesta Perla Del Soconusco με την ορχηστρική εκδοχή του παραδοσιακού τραγουδιού La Sandunga ή La Zandunga.
Κοινοποίηση
Η χρήση του υλικού, όπου δεν αναφέρονται ή υπονοούνται δικαιώματα τρίτων (όπως π.χ. των φωτογραφιών ή των οπτικοακουστικών αρχείων – με την εξαίρεση βέβαια όσων ανήκουν στην «Καλλιέργεια»), είναι απολύτως ελεύθερη. Η διάδοση του, ενδεχομένως, χρήσιμη.
Συμβουλές αλλά και προτροπές, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις είναι, σε γενικές γραμμές, ευπρόσδεκτες. Το εάν θα γίνουν και αποδεκτές είναι, σε γενικές γραμμές, μιά άλλη ιστορία.
Η επιθυμία του περιηγητή του ιστοτόπου για ενίσχυση των άμισθων συντελεστών του είναι αναφαίρετο δικαίωμα του. Παρέχοντάς του το κουμπί της δωρεάς, τον βοηθούμε να το ασκήσει.